Vertigo

Οι καμπάνες χτυπούσαν πένθιμα,
το δεξί μας ημισφαίριο βαυκαλιζόταν
κι εγώ στεκόμουν -μόνη- σ' ένα σαρκίο
που απείχε μερικά εκατοστά απ'τον πυρήνα του.

Πως να ημερέψω αυτό το λάκτισμα;
Συναφείς αγωνίες με κατατρύχουν από το λυκαυγές.
Τότε που συνήθισα τη ναφθαλίνη και κάποιο πονεμένο γιασεμί.
Και μπόρεσα να διακρίνω το χρώμα μέσα απ'την κουρτίνα του υπνοδωματίου.

Καρφιά στο πρόσωπό μου οι δονούμενες μάζες του αέρα.
Διασχίζω ιλιγγιωδώς μιαν ατέλειωτη άσφαλτο,
φωτισμένη με μικρά, κοκκινωπά φανάρια
στρωμένη με βιβλιοθήκες φέρουσες άδειες αποσκευές.

Καληνύχτα.